Tablica magnetyczna Halbacha to specjalny układ magnesów trwałych, który wzmacnia pole magnetyczne po jednej stronie tablicy, jednocześnie znosząc pole do zera po drugiej stronie. To bardzo różni się od pola magnetycznego wokół pojedynczego magnesu. Pojedynczy magnes zapewnia jednakowe pole magnetyczne po obu stronach magnesu.

Efekt został początkowo odkryty przez Johna C. Mallinsona w 1973 roku, a te struktury „jednostronnego strumienia” zostały przez niego początkowo opisane jako ciekawostka. W latach 80. fizyk Klaus Halbach niezależnie wynalazł matrycę Halbacha do skupiania wiązek cząstek, elektronów i laserów.

Powszechne macierze magnesów Halbacha są liniowe i cylindryczne. Struktury liniowe są stosowane głównie w silnikach liniowych, takich jak pociąg maglev; Cylindryczna struktura matrycy jest stosowana głównie w silnikach z magnesami trwałymi, takich jak silnik pompy przepływu krwi w układzie napędowym krwi serca. Skupiające pole magnetyczne cylindrycznej struktury matrycy nadaje się również do przemieszczania rur falowych do satelitów komunikacyjnych, radarowych magnetronów mikrofalowych itp.