Układ magnesów Halbacha to specjalny układ magnesów trwałych, który wzmacnia pole magnetyczne po jednej stronie układu, a po drugiej stronie zmniejsza je do wartości bliskiej zeru. To bardzo różni się od pola magnetycznego wokół pojedynczego magnesu. W przypadku pojedynczego magnesu pole magnetyczne o jednakowej sile po obu stronach magnesu.

Efekt ten został po raz pierwszy odkryty przez Johna C. Mallinsona w 1973 roku i te struktury „jednostronnego strumienia” zostały przez niego początkowo opisane jako ciekawostka. W latach 80. fizyk Klaus Halbach niezależnie wynalazł układ Halbacha do ogniskowania wiązek cząstek, elektronów i laserów.

Typowe układy magnesów Halbacha są liniowe i cylindryczne. Struktury liniowe są stosowane głównie w silnikach liniowych, takich jak pociągi maglev; Cylindryczna struktura układu jest stosowana głównie w silnikach z magnesami trwałymi, takich jak silnik pompy przepływowej w układzie napędowym krwi serca. Skupiające pole magnetyczne cylindrycznej struktury matrycy nadaje się również do lamp z falą bieżącą do satelitów komunikacyjnych, radarowych magnetronów mikrofalowych itp.